LA0022
สุ ไผ่ประทุม
เรื่องราวมีอยู่ว่ามีหมู่บ้านที่อยู่ห่างไกลทุกคืนมีเสือออกมากินสัตว์ ทำร้ายคนในหมู่บ้าน ชาวบ้านปรึกษากันเพื่อหาทางกำจัดเสือโดยขุดหลุมขนาดใหญ่ทำเป็นกับดักบนเส้นทางที่เสือเคยเดินทางผ่าน หลายวันต่อมามีชายหนุ่มเดินผ่านหลุมเขาได้ยินเสียงร้องก็ตามเสียงไปเลยเห็นเสือตัวใหญ่ในหลุมนั้น เสือทั้งพูดทั้งร้องไห้ว่าช่วยข้าออกจากหลุมด้วยถ้าเจ้าช่วย ข้าจะไม่มีวันลืมพระคุณเจ้าเลย ชายหนุ่มผู้ใจดีก็ได้ช่วยเสือขึ้นมาจากหลุม แต่เมื่อออกมาจากหลุมแล้วเสือก็อยากกินชายหนุ่มที่ช่วยมันทันที ชายคนนั้นจึงถามว่าไหนเจ้าว่าจะไม่มีวันลืมพระคุณ เสือเลยพูดว่าเจ้าคือมนุษย์ที่ขุดหลุมดักข้า ดังนั้นข้าจะกินเจ้า ชายหนุ่มจึงบอกว่า อย่ารีบกินฉัน ต้องหาคนมาช่วยตัดสินว่าใครถูกใครผิด ทั้งสองจึงเดินจนพบวัวตัวหนึ่ง แล้วเล่าเรื่องนั้นให้วัวฟัง วัวบอกว่าใช่แล้วที่เสือต้องกินมนุษย์ เพราะมนุษย์บังคับให้เราทำงานทั้งวันแล้วก็ฆ่าเราอีก เสือก็เดินเข้ามาหาชายหนุ่มหวังจะกิน แต่ชายหนุ่มกล่าวว่า พวกเราควรหาคนอื่นมาตัดสินก่อนเสือก็ตกลง พวกเขาก็เล่าเรื่องราวให้ต้นไม้ใหญ่ฟัง เมื่อได้ยินแนวนั้นต้นไม้ก็พูดว่า ข้าคิดว่ามันเป็นทำแล้วที่เสือต้องกินเจ้า เจ้าเป็นมนุษย์พวกมนุษย์มักตัดต้นไม้และเผาป่า เสือดีใจมันอ้าปากอวดฟัน ชายหนุ่มกลัวจนขาสั่น เขาเห็นกระต่ายป่าตัวหนึ่งวิ่งมาเลยพูดว่ากระต่ายช่วยตัดสินให้พวกเราด้วย เสือควรจะกินข้าไม่ พอได้ยินเรื่องราวกระต่ายป่าก็พูดว่า ก่อนจะตัดสินต้องดูให้แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น พวกเขาจึงไปที่หลุมที่ชายคนนั้นช่วยชีวิตเสือ กระต่ายป่าพูดกับเสือว่า ทำให้เราดูว่าจริงๆ แล้วเจ้าอยู่ที่ไหน เสือกระหายยากกินชายคนนั้นจึงกระโดดลงไปในหลุมให้กระต่ายดูทันที เมื่อเห็นแนวนั้นกระต่ายก็ถามว่า นี่คือไม้ที่ชายคนนี้เคยดึงเจ้าออกจากหลุมใช่ หรือไม่ เสือก็ตอบว่า ใช่ กระต่ายกับชายหนุ่มก็ดึงกิ่งไม้ออกจากหลุมทันที กระต่ายกล่าวว่ามันไม่ยุติธรรมเลยที่เสือจะกินผู้ชายคนนี้ เขาเป็นแค่มนุษย์ แต่ไม่ได้ขุดหลุมดักเสือเลย เจ้าควรจะเมตตาชายคนนี้เพราะเขาช่วยชีวิตเจ้าไว้
เสือ ชายหนุ่ม กระต่าย
เสือ กระต่าย มนุษย์
คนที่เนรคุณคนอื่น มักไม่เจริญ
LA
LA
TEXT
TEXT
นิทานสัตว์