LA0031
มีเมืองนครศรีภูวนาถ มีเจ้าเมืองและมเหสีปกครองเมือง มีพระธิดาโฉมงามชื่อว่านางสีดา อยู่มาวันหนึ่งนางสีดาพร้อมด้วยนางกำนัลออกไปเที่ยวเล่นชมป่า แต่นางสีดาหลงป่า และเดินหาทางออกจนเหน็ดเหนื่อย จนมาเจอแอ่งน้ำที่เป็นรอยเท้าช้าง ด้วยความกระหาย นางสีดาจึงกินน้ำจากแอ่งน้ำ เพราะคิดว่าเป็นน้ำฝนคงไม่เป็นไร ต่อมานางได้กลับมาคืนวัง ต่อมานางได้ตั้งครรภ์ และคลอดพระธิดาแฝดชื่อว่านางผมหอมและนางเพิงแพง ในแต่ละวันพระธิดาแฝดอยากไปเล่นกับเด็กๆ ลูกชาวบ้าน แต่ไม่มีใครเล่นด้วย เพราะกล่าวหาว่าพระธิดาทั้งสองเป็นลูกช้าง ให้ไปกินหญ้า พระธิดาร้องไห้แล้วไปถามพระมารดา นางสีดาจึงเล่าเรื่องให้ลูกฟัง เมื่อพระธิดาทั้งสองโตขึ้น จึงออกเดินทางเข้าป่าเพื่อตามหาพ่อ จนมาเจอพญาช้างในป่า พร้อมทั้งบอกเล่าเรื่องเกี่ยวกับชาติกำเนิดของตนเองให้ฟัง พญาช้างไม่แน่ใจว่าพระธิดาทั้งสองเป็นลูกของพญาช้างหรือไม่ จึงบอกว่า หากทั้งสองเป็นลูกของพญาช้างแล้วนั้น ให้ไต่งาช้างขึ้นมาบนหลังได้ นางเพิงแพงไต่งาช้างไปได้ครึ่งทาง ด้วยความกลัวจึงผลัดตกลงมา พญาช้างจึงเหยียบนางเพิงแพงตาย แต่นางผมหอมสามารถเดินขึ้นงาช้างไปจนถึงหลังของพญาช้างได้ พญาช้างจึงรับนางเป็นลูก และปลูกปราสาทให้อยู่ และหาไม้จวงและไม้จันทร์หอมมาอาบน้ำและสระผม ทำให้ผมของนางดกดำและหอมมาก วันหนึ่งนางผมหอมได้ไปอาบน้ำและสระผม มีผมร่วง 3 เส้น นางจึงนำเส้นผมของนางใส่ในผอบแก้ว แล้วอธิษฐานว่าถ้าใครเป็นเนื้อคู่ ขอให้เจอผอบนี้ ซึ่งผอบแก้วได้ไหลตามน้ำไปจนเจอกับท้าวบังเกิดกุมาร ซึ่งเป็นลูกชายของอีกเมืองราน้ำ ท้าวบังเกิดกุมารเปิดดูผอบแก้วและเห็นเส้นผมของนางผมหอม ท้าวบังเกิดกุมารหลงรักเจ้าของผมและออกตามหานางผมหอม จึงออกเดินทางตามหาจนพบนางผมหอมและได้อยู่กินกับนางผมหอม จนมีบุตร 2 คน ชื่อว่า ท้าวศิลา และนางชฎา อยู่มาวันหนึ่ง ท้าวบังเกิดกุมารได้พานางผมหอมและลูกชายหญิงกลับเมือง ส่วนพญาช้างเมื่อกลับมาจากการไปหาอาหาร และไม่เห็นนางผมหอมจึงออกตามหา และร้องไห้อ้อนวอนให้ลูกกลับมา นางผมหอมเห็นพ่อร้องไห้ จึงเดินทางกลับมา พญาช้างจึงสั่งเสียว่าหาพ่อขาดใจตายให้ถอดงาช้่างออก หากเกิดเหตุร้ายขึ้น งาช้างนี้จะช่วยลูกได้ แล้วพญาช้างก็ขาดใจตาย นางผมหอมได้ถอดงาช้างของพ่อและออกเดินทาง หลังจากนั้นทั้ง 4 พระองค์เดินทางมาจนถึงหนองน้ำใหญ่ นางผมหอมจึงอธิษฐานให้งาช้างช่วย งาช้างก็กลายเป็นเรือ ให้ทั้ง 4 พระองค์พายข้ามหนองน้ำไป แต่ในหนองน้ำดังกล่าวมีผีโพงตนหนึ่งอาศัยอยู่ และเห็นท้าวบังเกิดกุมารก็เกิดรักใคร่และอยากได้ท้าวบังเกิดกุมารมาเป็นผัว จึงแปลงร่างเป็นดอกบัวสีทอง นางชฎาอยากได้ นางผมหอมจึงเอื้อมมาไปเด็ดดอกบัวให้ลูก จึงผลัดตกน้ำไป นางผีโพงจับนางผมหอมและสาบเป็นชะนี แล้วนางผีโพงก็แปลงร่างเป็นนางผมหอมมาขึ้นเรือแทน พอทั้ง 4 เดินทางมาถึงเมืองราน้ำ ชาวบ้านพากันมาดูนางผมหอม แต่ชาวบ้านพากันแปลกใจที่นางผมหอมกินดินหมดหม้อ ส่วนท้าวศิลา กับนางชฎาก็รู้ดีว่านางคนนี้ไม่ใช่แม่ของตนและกลายเป็นชะนีอยู่ในป่า อยู่มาวันหนึ่ง ท้าวศิลาเห็นน้องร้องไห้อยากกินนม จึงพานางชฎาออกมาในป่าเพื่อตามหาแม่ พวกเขาเห็นนางชะนีร้องไห้อยู่บนต้นไม้ ท้าวศิลาจึงอ้อนวอนให้แม่ลงมา เอานมให้น้องกิน นางผมหอมจึงลงมาจากต้นไม้ แล้วให้ลูกกินนม นางผมหอมจึงเตือนท้าวศิลาว่าอย่าพาน้องมาในป่า เดี๋ยวโดนสัตว์ป่าทำร้าย วันหนึ่ง ท้าวศิลาได้เล่าความจริงให้ท้าวบังเกิดกุมาร เมื่อท้าวบังเกิดกุมารทราบความจริง จึงไปรับนางผมหอมกลับวัง แต่นางเป็นชะนี นางจึงไม่ยอมกลับ จนกว่านางผีโพงจะตายก่อน ท้าวบังเกิดกุมารจึงไปจับนางผีโพงแล้วฆ่าให้ตาย นางผมหอมจึงกลับเป็นคนเหมือนเดิม และได้กลับมาอยู่ในวังต่อไป
นางผมหอม, ชะนี, ผีโพง
นางผมหอม, ท้าวบังเกิดกุมาร, ท้าวศิลา, นางชฎา, นางสีดา, พญาช้าง
ถ้านางผมหอม บ้านผาเมือง เมืองบ่อลิคัน แขวงบอลิคำไซ
LA
LA
Website
Sound
นิทานมหัศจรรย์