• รหัส :

• MM0001

• ผู้แต่ง :

เรื่องย่อ :

โลกนี้กำเนิดได้จากพระพรหม สี่องค์ พวกเขาได้มอบมอบให้ท้าวโลกบาลทำหน้าที่ดูแลปกปักษ์รักษาโลก ในขณะที่ทำหน้าที่ปกปักษ์รักษาดูแลโลกอยู่นั้น ได้เกิดความเบื่อหน่าย เนื่องจากไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นใด นอกจากเขาผู้เดียว วันหนึ่งเขาจึงหยิบดินขึ้นมาสองก้อน เสกเป็นผู้ชายหนึ่งก้อน และเสกเป็นผู้หญิงหนึ่งก้อน และทำให้ทั้งสองคนมีชีวิตขึ้นมา ท้าวโลกบาลตั้งชื่อผู้ชายว่า “ยุวะ” ส่วนผู้หญิงชื่อ “ยุวดี” ในช่วงเวลาที่ยุวะและยุวดีกำเนิดมา บนโลกมีต้นไม้นานาชนิดแล้ว ยุวและยุวดีจึงดำรงชีวิตได้ไม่ยากนัก มีไม้เถาใหหวานเป็นแหล่งอาหารชั้นดี หลังจากนั้นท้าวโลกบาลก็ได้เนรมิตรสวนเพื่อให้ยุวกับยุวดีนั้นได้อยู่อาศัย ยุวและยวดีในขณะนั้นถือเป็นผู้บริสุทธิ์เพราะโลกยังไม่ไม่มีคำว่า ผัว เมีย และลูก สวนที่ท้าวโลกบาลเนรมิตรขึ้นเต็มไปด้วยพืชพรรณนานาชนิด ที่แปลกคือมีพืชชนิดหนึ่งที่ชื่อว่ามะม่วงอพันตะระ ที่มีรสชาติหอมหวานอย้าตนใหญ่ต้นหนึ่ง หากได้กินเข้าไปแล้วจะกินความติดอกติดใจ จิตใจหวั่นไหวต่ออีกฝ่ายและเกิดกิเลสราคะได้ ท้าวโลกบาลจึงเรียกพืชชนิดนี้ว่าผลไม้อันตราย และสั่งห้ามกินหรือเข้าใกล้อย่างเด็ดขาด เนื่องจากท้าวโลกบาลได้สั่งห้าม ยุวะและยุวดี จึงเกิดความคลาแคลงใจและปราถนาจะลิ้มลองผลไม้อันตรายอยู่บ่อยครั้ง แต่ว่าด้วยด้วยเกรงกลัวคำสั่งของท้าวโลกบาล เมื่อยุวะและยุวดีปราถนาจะกินผลไม้อันตรายอีกฝ่ายจะผลัดกันห้ามเสมอ ในขณะที่อีกฝั่งหนึ่งของโลกนั้น มีท้าวอธรรมะ ซึ่งเป็นผู้ยุยงให้กระทำสิ่งที่ไม่ดี ส่วนท้าวโลกบาลสนับสนุนให้ผู้คนทำความดี เทพทั้งสององค์นี้มีตั้งแต่โลกกำเนิดขึ้นมา ท้าวอธรรมะได้พบกับยุวะและยุวดีและได้เดินท่องเที่ยวในสวนที่ท้าวโลกบาลเนรมิตรขึ้น เขาจึงได้พบกับต้นไม้อันตราย เขาจึงได้ยุยงให้ยุวและยุวดีกินผลไม้อันตรายนั้น เพราะท้าวอธรรมะได้ทราบผลของการกินผลไม้อันตรายนั้นอยู่แล้ว จึงได้ชักชวนด้วยวาจา เมื่อทั้งสองได้ยินเช่นนั้นแล้ว และประกอบด้วยความปราถนาอยากกินเป็นทุนเดิม จึงเห็นผลไม้อันตรายสวยงามสว่างดุจทองคำ ไม่สามารถหักห้ามใจได้ ยุวดีจึงกินผลไม้อันตรายเข้าไปและได้ชักชวนยุวะให้กินด้วย เมื่อเห็นยุวดีกินอย่างเอร็ดอร่อย จึงกินด้วย ฝ่ายท้าวอธรรมะก็มองดูอยู่ด้วยความพอใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อทั้งคู่ได้ลิ้มรสผลไม้ต้องห้ามแล้วก็เกิดติดใจ กินไม่หยุด ในขณะนั้นเองท้าวโลกบาลได้มาถึง ได้พบว่าทั้งยุวะและยุวดีได้กินผลไม้อันตรายอยู่ ก็เกิดความเสียใจ ในขณะนั้นยุวดีได้กลืนผลไม้ลงท้องไปอย่างง่ายดาย ส่วนยุวะนั้นมีเม็ดติดอยู่ที่ลำคอ ทั้งสองกล่าวโทษท้าวอธรรมะว่าเป็นผู้ยุยงให้พวกเขากินผลไม้ต้องห้าม ท้าวโลกบาลโกรธมาก จึงลงโทษทั้งสามอย่างรุนแรง เนื่องจากยุวะกินผลไม้อันตรายแล้วเมล็ดติดอยู่ที่ลำคอ จึงลงโทษให้เมล็ดนี้คงอยู่ที่ลำคอตลอดไป ให้ส่วนของยุวดีเป็นผู้กินผลไม้เป็นคนแรก จึงลงโทษในเธอเป็นผู้ให้กำเนิดชาวโลกเป็นคนแรก และท้าวอธรรมะ เป็นผู้ยงยงให้ผู้อื่นกระทำสิ่งไม่ดี จึงลงโทษให้เป็นงู ไม่มีมีแขนมีขา ผู้คนทั่วไปพบเจอก็รังเกียจ ด้วยคำสาปของท้าวโลกบาลจึงทำให้ผู้ชาย มีลูกกระเดือกอยู่ที่ลำคอ ผู้หญิงต้องเป็นผู้ให้กำเนิด ส่วนงูซึ่งเป็นลูกหลานของท้าวอธรรมะ ไปที่ไหนก็จะมีแต่คนรุมตี รุมทำร้าย ด้วยประการฉนี้

• คำสำคัญ :

• กำเนิดมนุษย์

• ตัวละคร :

• ยุวะ, ยุวดี, ท้าวโลกบาล, ท้าวอธรรมะ

• คำสอนในนิทาน :

• การไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ

• กลุ่มชาติพันธุ์ :

• อนุภาค :
  • พฤติกรรม :การไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ, การไม่เชื่อฟัง
  • เรื่องราว :
  • วัตถุ :มะม่วงอพันตะระ

• สถานที่ :

• สวนสวรรค์

• ความสัมพันธ์ :
  • เวอร์ชั่น :
  • รวมนิทานหลายเรื่อง :
  • ถูกรวมไว้ในหนังสือเล่มอื่น :
  • เนื้อหาเหมือนกับนิทาน :N
  • เนื้อหาเหมือนกันนิทาน(เรื่องเดียวกัน) แต่อยู่ในรูปแบบอื่น :
  • นิทานที่มีเนื้อหาสัมพันธ์กับนิทานเรื่องอื่น :

• ประเทศ :

• MM

• ภาษา :

• MM

• ประเภทเนื้อหา :

• TEXT

• ประเภท :

• TEXT

• ปีที่เผยแพร่ :

• ลิขสิทธิ์ :

• ประเภทนิทาน :

• นิทานปรัมปรา