• รหัส :

• MM0008

• ผู้แต่ง :

• อู ฮฺละ

เรื่องย่อ :

กาลครั้งหนึ่ง มีเจ้าเมือง ชื่อ ซอซูนป่าน เขาเป็นผู้ที่ชื่นชอบการฟังนิทานตั้งแต่เด็ก ทั้งจากพ่อและเพื่อนของเขา ทุกสัปดาห์เขาจะให้ลูกน้องมาเล่าเรื่องให้ฟังเป็นประจำ ล้อมวงกินข้าวเหนียว ยำใบชา ดื่มนำชา และพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่มีสาระ ไม่มีสาระ เป็นเรื่องจริง หรือไม่จริง เขาจะพูดว่าเป็นเรื่องที่น่าเชื่อถือเสมอ วันหนึ่งลุกน้องได้พูดกับเขาว่าเขาเชื่อทุกเรื่องที่คนอื่นเล่า ถ้ามีเรื่องที่ทำให้เขาไม่เชื่อได้จะได้รับรางวัลเป็นอะไร เขาตอบว่า จะให้เงินหนึ่งพันถุงแก่ผู้ที่เล่าเรื่องที่เขาไม่เชื่อได้ ลูกน้องจึงถามต่อว่าเขาจะให้จริงหรือไม่ ซอปูนป่าตอบว่า เขาจะไม่ใช่แค่พวกลูกน้องเท่านั้นแต่รวมถึงคนอื่นๆด้วย ที่เขาจะมอบเงินให้ และจะมอบเงินค่าตำแหน่งที่ได้จากกษัตริย์ รวมไปถึงเงินที่มีมาก่อนจะรับตำแหน่ง ดาบเงินและฝักเงินให้เป็นของแถม เมื่อบรรดาลูกน้องได้ฟังก็เชื่อว่าเขาพูดจริง จึงได้ตั้งใจเตรียมเรื่องที่ไม่น่าเชื่อถือมาเล่าให้เจ้าเมืองฟังในทุกๆสัปดาห์ แต่จนเวลาผ่านไปหนึ่งปี ก็ยังไม่มีใครทำให้เขาไม่เชื่อได้ จนลูกน้องไม่มีใครอยากเล่าเรื่องให้เขาฟัง จนวันหนึ่งในขณะที่พวกเขาล้อมวงเล่าเรื่องอนู่ได้มีชายขี่ม้าสีน้ำตาลมาหยุดที่หน้าบ้านและเข้ามายังบ้านของเจ้าเมือง และขอพักค้างแรมหนึ่งคืน และเจ้าเมืองก็ได้ตอบตกลงแต่มีข้อแม้ว่าเขาผู้นั้นต้องเป็นผู้มีปัญญาโดยจะต้องเล่าเรื่องให้เจ้าเมืองฟังหนึ่งเรื่อง ชายผู้นั้นได้ถามกับเจ้าเมืองว่าจะฟังเรื่องอะไร เจ้าเมืองจึงตอบว่าอยากฟังเรื่องที่ไม่สามารถเป็นไปได้ แล้วเขาจะให้เงินหนึ่งพันถุง และของรางวัลข้างต้น จากนั้นชายคนนั้นก็เริ่มเล่าเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ที่สุดในโลกนี้ เขาเล่าว่าเขาอาศัยอยู่ที่บ้านแห่งหนึ่งใกล้กับแม่น้ำสาละวิน มีวัวที่ต้องเลี้ยงดูสิบล้านแปดแสนตัว เมื่อเจ้าเมืองได้ฟังเช่นนั้นก็พูดว่าวัวจำนวนเยอะขนาดนั้นน่าจะเป็นไปได้ ชายคนนั้นเล่าต่อว่าเขาได้พาวัวทั้งหมดข้ามแม่น้ำเพื่อไปปล่อยเลี้ยงอีกฝั่งของแม่น้ำสาละวิน แต่น้ำไม่สามารถท่วมถึงท้องวัวเลยสักตัว เจ้าเมืองก็คิดและตอบว่าสามารถเป็นไปได้เนื่องจากวัวกินอาหารที่สมบูรณ์จึงร่างกายใหญ่โต ชายคนนั้นเล่าต่อ ว่ากองขี้วัวที่เลี้ยงไว้ใหญ่โตเท่าภูเขา เจ้าเมืองก็ยังคงเห็นด้วยและหาเหตุผลสนับสนุน จากนั้นชายคนนั้นเล่าต่อว่า เขาได้นำวัวไปเลี้ยงที่ริมทะเล และได้เห็นไอทะเลจึงเดินตามไอทะเลขึ้นไปบนท้องฟ้า ตอนแรกนึกว่าอยู่บนสวรรค์ที่จริงแล้ว สอบถามจริงได้ความว่าเขาอยู่ในนรก และได้พบกับคนคนหนึ่งที่กำลังได้รับตรวจบัญชีรายชื่อของคนตายอยู่ ใส่เสื้อผ้าขาดๆและไม่ใส่รองเท้า สอบถามได้ความว่าตอนเขาเป็นมนุษย์เขาเป็นเจ้าเมืองเป็นพ่อของซอปูนป่าน พ่อเขาจึงฝากบอกลูกว่าจัวพ่ออยู่ในนรกนี้ เมื่อซอปูนป่านได้ฟังก็เกิดโมโหและต่อว่าชายผู้นั้นว่าเป็นคนไม่มีสมองเล่าเรื่องที่ไม่สามารถเป็นไปได้ในโลกนี้ ลูกน้องเจ้าเมืองได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจ ชายคนนั้นได้พูดต่อว่าเจ้าเมืองเป็นคนให้เขารื่องที่เป็นไปไม่ได้ และเมื่อเจ้าเมืองเชื่อว่าเป็นไปไม่ได้เขาจะได้รับรางวัลไม่ใช่หรือ พร้อมทั้งอ้างคำพูดที่ว่าเป็นไปไม่ได้ของเจ้าเมืองและให้ลูกน้องของเขาเป็นพยาน ไม่ทันพูดชายผู้นั้นก็หยิบถุงเงิน และของรางวัลพิเศษแล้วจากไปโดยไปพักค้างแรม เจ้าเมืองเห็นเช่นนั้นก็เกิดเสียดายในทรัพย์สินของตน

• คำสำคัญ :

• ซอปูนป่าน, การเล่านิทานที่เป็นไปไม่ได้

• ตัวละคร :

• ซอปูนป่าน

• คำสอนในนิทาน :

• กลุ่มชาติพันธุ์ :

• ไทใหญ่

• อนุภาค : การเล่านิทานที่ไม่มีวันจบ
  • พฤติกรรม :ความเพียร, คำสัญญา
  • เรื่องราว :การเล่านิทาน
  • วัตถุ :

• สถานที่ :

• แม่น้ำสาละวิน

• ความสัมพันธ์ :
  • เวอร์ชั่น :
  • รวมนิทานหลายเรื่อง :
  • ถูกรวมไว้ในหนังสือเล่มอื่น :
  • เนื้อหาเหมือนกับนิทาน :
  • เนื้อหาเหมือนกันนิทาน(เรื่องเดียวกัน) แต่อยู่ในรูปแบบอื่น :
  • นิทานที่มีเนื้อหาสัมพันธ์กับนิทานเรื่องอื่น :

• ประเทศ :

• MM

• ภาษา :

• MM

• ประเภทเนื้อหา :

• TEXT

• ประเภท :

• TEXT

• ปีที่เผยแพร่ :

• ลิขสิทธิ์ :

• ประเภทนิทาน :

• นิทานตลก