MM0010
လူထုဦးလှ
กาลครั้งหนึ่งมีกษัตริย์ผู้ทรงธรรม ชื่อสอตุสนะ ปกครองเมืองมอระวดี ท่านปกครองชาวเหมือนเปรียบเสมือนลูกในอกอย่างสงบสุขเรื่อยมา มีมเหสีชื่อจันทาเทวี มีลูกสาวอันเป็นที่รักชื่อเบญจกัลยา หมายถึงความดีห้าประการ ทั้งสองเลี้ยงดูลูกสาวด้วยความรัก ให้นอนในเปลหยก ลูกสาวมีความประหลาดคือมีปานอยู่ที่หลังมือด้านซ้าย วันหนึ่งในขณะที่เจ้าหญิงนอนอยู่บนเปล บรรดาพี่เลี้ยงก็ผลอยหลับ ได้มีเหยี่ยวตัวหนึ่งมาลักพาตัวนางและบินหนีไป ด้วยแรงลมจากปีกของเหยี่ยวทำให้พี่เลี้ยงตื่นมา แต่ก็ไม่ทันที่จะคว้าตัวเจ้าหญิงไว้ เมื่อกษัตริย์และมเหสีทราบข่าวก็ตกใจ ได้สั่งรวบรวมคนพร้อมด้วยอาวุธติดตามเหยี่ยวไป แต่ก็ไม่สามารถตามทันได้ ได้มีพลธนูชื่อวิจิตร ได้อาสาที่จะเข้าป่าไปนำตัวเจ้าหญิงกลับมาพร้อมด้วยสหายอีกสองคนคือ สุรสิป และสุรส่านี พร้อมทั้งกราบทูลขอม้าสามตัว กษัตริย์เห็นด้วยและอนุญาตให้ทั้งสามเดินทางเข้าไปตามหาลูกสาวในป่า ทั้งสามได้ตามหาเหยี่ยวและเจ้าหญิงอยู่ในป่าเป็นเวลานานแรมปีแต่ก็ไม่มีวี่แววจะพบ จึงได้นั่งปรึกษากันที่ถ้ำแห่งหนึ่งทันใดนั้นเขาได้เห็นเหยี่ยวบินออกจากถ้ำและได้ปรึกษากันว่าจะเข้าไปในถ้ำนั้น เมื่อเข้าไปในถ้ำทั้งสามได้พบกับเหยี่ยวพร้อมด้วยรังอยู่มากมาย จึงได้ทราบว่าถ้ำนี้เป็นที่อยู่อาศัยของเหยี่ยว ทั้งสามจึงตกลงกันว่าจะเกาะขาเหยี่ยวซ่อนตัวไปยังที่ที่เหยี่ยวออกหาอาหาร เหยี่ยวได้บินข้ามมหาสมุทรและได้หยุดที่อุทยานของกษัตริย์แห่งเมืองอริฐปุระ ทั้งสามได้พบผัวเมียผู้ดูแลสวน และได้เล่าเรื่องราวว่าพวกเขามาตามหาเจ้าหญิงที่หายตัวมานานกว่าสิบสามปีแล้ว เจ้าหญิงมีปานที่หลังมือด้านซ้าย เคยพบเห็นหรือไม่ ผัวเมียที่ดูแลสวนอยู่จึงตอบว่าเหมือนจะเคยเห็นและเล่าว่าเมื่อสิบสามปีที่แล้วด้มีเหยี่ยวโฉบเด็กผู้หญิงมาทิ้งไว้ในสวน กษัตริย์และมเหสีจึงได้เลี้ยงไว้เสมือนลูก โดยตั้งชื่อว่าเบญจกัลยา ปัจจุบันเจ้าหญิงมีอายุสิบหกปีแล้ว ตอนนี้ประสบปัญหาศึกสงครามไม่รู้ว่าจะยกเจ้าหญิงคืนให้หรือไม่ พลธนูและเพื่อนทั้งสองจึงฝากผัวเมียคู่นั้นกราบทูลว่าหากไปรบให้และชนะศึก จะทูลขอเจ้าหญิงที่มาตามหาเพื่อเป็นการแลกเปลี่ยน กษัตริย์ยอมรับความช่วยเหลือของพวกเขาทั้งสามและเรียกทั้งสามเข้าเฝ้า และสอบถามว่าทราบได้อย่างไรว่าเป็นเจ้าหญิงที่พวกเขาตามหา ทั้งสามจึงแจ้งว่าเจ้าหญิงมีปานที่บนฝ่ามือด้านซ้าย ซึ่งตรงกับเจ้าหญิงเบญจกัลยาจริง จากนั้นทั้งสามก็ได้ออกรบและชเอาชนะศัตรูของกษัตริย์ผู้นั้นได้ และได้อัญเชิญเจ้าหญิงกลับเมืองด้วยวิธีการเดียวกันตอนมา เมื่อสอตุสนะและมเหสีได้พบกับลุกสาวก็เกิดความดีใจและได้ตบรางวัลเป็นยศฐาบรรดาศักดิ์และทรัพย์สมบัติมากมายแก่ผู้กล้าทั้งสาม
เหยี่ยว, เจ้าหญิงเบญจกัลยา
สอตุสนะ, เบญจกัลยา, วิจิตร, สุรสิป, สุรส่านี
ความเพียร, ความกล้าหาญ
ไทเมา
เมืองอริฐปุระ
MM
MM
TEXT
TEXT
นิทานพื้นบ้าน