MM0019
လူထုဦးလှ
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง เด็กหนุ่มคนหนึ่ง อาศัยอยู่กับแม่ซึ่งมีอาชีพนายพราน ทุกวันเขาต้องตามแม่ไปในป่า เก็บผัก และทำไร่ เขาเป็นเด็กที่เชื่อฟังแม่มาก เมื่ออ่าละถึงวัยหนุ่ม แม่เขาฝากให้เป็นเด็กเลี้ยงควายกับเศรษฐีคนหนึ่ง เศรษฐีดูท่าทางแล้วอ่าละจะเป็นคนที่ดีได้ในอนาคต จึงรับไว้ทำงานด้วย ให้ทำงานเลี้ยงควายจำนวนห้าร้อยตัว วันที่อ่าละมาถึง ลูกสาวของเศรษฐีผู้ไม่เคยยินดียินร้าย ก็ได้หัวเราะกับท่าทีของอ่าละ เมื่อเขาทำงาน ถึงเวลาเศรษฐีก็ได้ให้เงินเป็นการตอบแทน ด้วยความที่ไม่เคยเห็นเงินมาก่อน อ่าละก็ทำท่าทางตลกจนลูกสาวเศรษฐีอดหัวเราะเขาไม่ได้ อ่าละเมื่อได้เงินมาแล้วก็นำมาเล่นจนทำหล่นหาย เมื่อเขาถึงบ้านก็ได้เล่าว่าเศรษฐีให้เงิน แต่พอแม่ถามว่าเงินอยู่ไหน อ่าละก็ได้แต่โชว์มือปล่าว แม่จึงสอนว่าเมื่อคนอื่นให้ของให้เก็บใส่ย่าม อ่าละได้ไปทำงานตามปกติเรื่อยมา จนวันหนึ่ง เพื่อนเศรษฐีเอากะแช่มาให้ เศรษฐีจึงให้อ่าละลองชิม แล้วถามว่าชอบไหมเมื่ออ่าละตอบว่าชอบ เศรษฐีจึงเกิดความเอ็นดูจึงรินกะแช่ใส่แก้วไม้ไผ่ให้เต็มแก้ว ทันใดนั้นอ่าละได้นึกถึงคำพูดของแม่ว่าเมื่อใครให้อะไรนำใส่ย่าม เศรษฐีและลูกสาวก็หัวเราะชอบใจ อ่าละได้สะพายย่ามกลับบ้าน และบอกกับแม่ว่าเศรษฐีได้ฝากกะแช่มาให้แม่ดื่ม เมื่อได้ยินเช่นนั้นผู้เป็นแม่ก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้พร้อมกับพูดว่าครั้งหน้าถ้าคนอื่นให้ให้นำใส่กระบอกไม้ไผ่มา ผ่านมาเป็นเวลานาน แมวที่บ้านของเศรษฐี ได้ออกลูกสามตัว เศรษฐีจึงให้อ่าละนำไปเลี้ยงหนึ่งตัว อ่าละดีใจมากจึงได้นำแมวใส่กระบอกไม่ไผ่ เพื่อที่จะนำกลับบ้าน เมื่อลูกสาวเหตุของเศรษฐีเห็นดังนั้น กอดที่จะหัวเราะไม่ได้ เมื่อมาถึงบ้าน ก็เล่าให้แม่ฟังว่า เศรษฐีได้ให้แมวมาหนึ่งตัว เขาจึงนำใส่กระบอกไม่ไผ่ ตามคำที่ไม่บอก แม่จึงตอบว่า ครั้งหน้า ถ้าใครให้ให้อุ้มมา จากนั้น อ่าละได้ไปทำงานปกติในทุกๆวัน ลูกสาวของเศรษฐีก็คอยอ่าละตั้งแต่เช้าจรดค่ำเป็นประจำทุกวัน เศรษฐีมีแพะที่เลี้ยงไว้ดูเล่นอยู่คู่นึง อยู่มาวันหนึ่งแพะตัวผู้ได้ สำลักอาหารตายไป ตัวเมียก็ได้ร้องทั้งวันทั้งคืน จึงสร้างความรำคาญให้แก่เศรษฐี เเศรษฐีจึงยกแพะตัวเมียให้กับอ่าละ เข้าได้นึกถึงคำที่แม่บอก จึงอุ้มแพะกลับบ้านอย่างทุกลักทุเล เมื่อเขากลับถึงบ้านด้วยความเหนื่อยหอบ เต็มไปด้วยเหงื่อทั่งร่างกาย แม่ได้เห็นดังนั้นแล้วก็หัวเราะแล้วพูดว่าครั้งหน้าถ้าใครให้ ให้เอาเชือกผูกคอแล้วจูงมา ที่จริงแล้วลูกสาวของเศรษฐีเอาแต่คิดถึงอ่าละ แต่เศรษฐีคิดว่าลูกสาวป่วยจึงพยายามหาทางรักษา แต่เมื่ออ่าละมาถึงก็กลับมาร่าเริงอีกครั้ง เพื่อเป็นการขอบคุณ จึงตอบแทนด้วยการให้น่องควายแก่เขาหนึ่งน่อง อ่าละนึกถึงคำแม่จึงขอเชือกจากเศรษฐีมัดน่องควายและลากไปจนถึงบ้าน เมื่อถึงบ้านแม่ก็ขำและบอกว่าถ้าใครให้ของให้แบกมาเพื่อเป็นการเอาใจลูกสาวเศรษฐีจึงอยากให้อ่าละกลับมาจากเลี้ยงควายตรงเวลา จึงให้ม้าแก่อ่าละเพื่อขี่ไปเลี้ยงควายหนึ่งตัว อ่าละนึกถึงคำแม่จึงแบกม้ากลับบ้าน เมื่อถึงบ้านอ่าละเหนื่อยจนพูดออกมาไม่ได้ แม่เห็นดังนั้นจึงบอกว่าครั้งหน้าถ้ามีคนให้ ให้ขี่มา เวลาผ่านมา ทุกอย่างต่างเปลี่ยนผ่าน แพะที่เลี้ยงไว้ออกลูกมาหนึ่งฝูง ควายของเศรษฐีจากห้าร้อยตัวเพิ่มมาเป็นพันตัว แต่แม่ของเขาคิดว่าทำไมตัวลูกชายยังไม่เปลี่ยนอะไรเลย วันหนึ่งเศรษฐีได้ไปเก็บไข่ และกองไว้กองละสิบใบ จึงให้อ่าละไปหนึ่งกอง แทนที่เขาจะนำใส่ย่ามกลับนึกถึงคำแม่และขึ้นขี่จนไข่แตกหมดทั้งสิบใบ จากเหตุการณ์ในครั้งนี้เองทำให้อ่าละเริ่มคิดได้ หลังจากนั้นเขาเริ่มแปลกไปและดูเป็นผู้เป็นคน มีความคิดความอ่าน มากขึ้น เมื่อเศรษฐีได้เห็นความปลี่ยนแปลงของเขาก็ได้รู้ว่าตนมองคนไว้ไม่ผิด วันหนึ่งเศรษฐีได้เห็นอ่าละกับลูกสาวของตนพูดคุยฉันหนุ่มสาวอยู่ และได้อนุญาตให้ทั้งคู่แต่งงานกัน ทั้งคู่จึงอยู่กินกันได้อย่างมีความสุข
ความซื่อ, การเชื่อฟังพ่อแม่
อ่าละ, ลูกสาวเศรษฐี
ความซื่อ
MM
MM
TEXT
TEXT
นิทานตลก