MM0021
လူထုဦးလှ
นานมาแล้วที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ชาวปะหล่องหม่ายจีงอาศัยอยู่ มีผีชื่อ “อ่านาม” ซึ่งอยู่ที่ “หนั่งจอ” ที่ที่พวกเขาใช้ทำไร่เกษตรกรรม เมื่อทำไร่ที่หนั่งจอเสร็จแล้ว จะต้องมีคนจากหมู่บ้านมาเฝ้าที่ไร่เรียกว่า “ต่ายอี” เมื่อเหล่าต่ายอี่ถึงที่ไร่ พวกเทพตัวเตี้ยก็จะมาขออาหารไปเรื่อยๆ หลายอย่าง จากหลายๆคน อย่างสนุกสนาน พวกคนที่มาเฝ้าไร่เกลียดพวกเทพตัวเตี้ย แต่ไม่มีใครทำอะไรได้เนื่องจากพวกเขากลัว เพราะผีตัวเตี้ยเหล่านี้มีอิทธิฤทธิ์ทำให้คนสามารถนอนหลับไปสองถึงสามวันได้ วันหนึ่งเมื่อถึงเวลาพลบค่ำ เหล่าคนเฝ้าไร่ก็ได้ยินเสียงจากหัวหน้าของผีตัวเตี้ย จึงได้ตามเสียงไปก็พบกับหมู่บ้านที่มีคนอาศัยอยู่หนาแน่นแห่งหนึ่ง แต่ไม่ใช่หมู่บ้านของตน เมื่อเข้าไปยังหมู่บ้านก็พบกับวงกลองยาวปะหล่องพร้อมด้วยชาวบ้านเต้นรำอยู่มากมาย อีกที่หนึ่งก็พบชาวบ้านกำลังเลี้ยงยำหม่อไม้ดองที่ชาวปะหล่องโปรดปราน ด้วยความหิวพวกเขาก็ได้เข้าไปร่วมกินยำหน่อไม้ดองอย่างอิ่มหนำสำราญ ตกดึกก็ได้มีนักร้องนักกวีทั้งหลายมาขับกล่อมดนตรี คนเฝ้าไร่ก็ได้เที่ยวชมเต้นรำด้วยความเพลิดเพลิน ทันที่ที่ฟ้าสว่างทุกสิ่งก็หายไปภายในพริบตา สร้างความประหลาดใจให้พวกเขาอย่างมาก จึงรีบกลับไปยังหมู่บ้านของตน เมื่อถึงหมู่บ้านพวกคนเฝ้าไร่ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ชาวบ้านฟัง มีชายแก่ผู้หนึ่งเมื่อได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้วก็พูดขึ้นว่าพวกเขาได้โดนผีอ่านามหลอกเข้าแล้ว จึงได้เล่าถึงเรื่องที่ปู่ของชายแก่ผู้นี้ได้โดนผีอ่านามหลอกถึงสองครั้ง ครั้งแรกปู่ของเขาได้เดินทางเข้าในป่าพร้อมกับเพื่อนและได้พบกับผีตัวเตี้ยอย่างจะๆ ด้วยความที่ปู่ของเขาใส่กำไรทองแดงผีตั้วเตี้ยจึงทำอะไรปู่ของเขาไม่ได้ ส่วนเพื่อนๆของปู่เขาก็ไม่ได้กลับมาเป็นเวลาร้อยกว่าปีแล้ว อีกครั้งหนึ่งคือเมื่อปู่ของเขาไปตัดไม้เพื่อมาทำไม้กวาด ก็ได้พบกับผีตัวเตี้ยอีกครั้ง ในมือของปู่เขาถือไม้กวาดและเคียวไว้ ผีอ่านามจึงไม่กล้าเข้าใกล้ ดังนั้นเหล่าปะหล่องหม่ายจีงจึงนำไม้กวาดและเคียวมาแขวนไว้ที่หัวนอนของเด็ก และทำกำไรทองแดงและแหวนทองแดงให้เด็กๆไว้ใส่เพื่อป้องกันผีอ่านาม จนถึงปัจจุบันหน้าบ้านชาวปะหล่องก็ยังคงมีไม้กวาดแขวนอยู่
ผี, ความเชื่อเกี่ยวกับการป้องกันผี, ต่ายอี
อ่านาม, หนั่งจอ
การป้องกันตนเองจากภูตผีปีศาจ
MM
MM
TEXT
TEXT
นิทานอธิบายเหตุ