MM0024
လူထုဦးလှ
นานมาแล้วมีกษัตริย์ผู้ทรงอิทธิฤทธิ์ผู้หนึ่ง ได้ออกเดินทางพร้อมทหารม้าหนึ่งพันนาย เสด็จประพาสเยิ่ยมชมเมืองเพื่อศึกษาหาความรู้ แลกเปลี่ยนมิตรภาพกับคนในพื้นที่ ในครั้งนั้นกษัตริย์พร้อมทหารม้าได้เดินทางไปพักยังเทือกเขาทางทิศใต้ และหยุดพักที่ต่องโยพะยา และได้เสด็จเดินทางต่อไปยัง เซ่ดี่โกง และเขาล่วยส่ายตามลำดับ ขณะที่ถึงเขาล่วยส่าย อีกหนึ่งวันจะเป็นวันขึ้นปีใหม่ ก็ได้เกิดความคิดถึงบ้าน และถามกับเหล่าทหารม้าว่าจากที่นี่ ถ้าจะกลับไปยังเมืองของตนใช้เวลาเท่าไหร่ ทหารม้าตอบใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือน และได้ถามว่าอยากกลับบ้านในวันพรุ่งนี้ซึ่งเป็นวันปีใหม่หรือไม่ ทหารม้าก็ตอบว่าอยากกลับ กษัตริย์จึงสั่งให้เมื่อกินอาหารเย็นเสร็จแล้ว เวลานอนให้หันหัวคนไปทางทิศตะวันตก และหันหัวม้าไปทางทิศตะวันออกแล้วพรุ่งนี้จะพากลับบ้าน เมื่อได้ยินดังนั้นเหล่าทหารม้าก็ดีใจ ได้จัดเตรียมตามที่กษัตริย์สั่ง แต่มีทหารม้าอยู่สามคนได้ปรึกษากันและไม่เชื่อในคำพูดของกษัตริย์ว่าจะเป็นไปได้ คนแรกได้หัวหัวตนเองไปทางทิศเหนือ และหันหัวม้าไปทางทิศใต้ อีกคนได้หันหัวตนเองไปทางทิศตะวันออกและหันหัวม้าไปยังทิศตะวันตก และอีกคนได้หันหัวตัวเองไปทางทิศใต้และหันหัวม้าไปทางทิศเหนือ เมื่อเหล่าทหารม้านอนหลับหมดแล้วกษัตริย์ก็ได้เดินตรวจตราว่าเหล่าทหารม้าได้ทำตามคำสั่งของตนหรือไม่ และได้พบว่ามีทหารม้าสามคนไม่ปฏิบัติตามคำสั่ง จึงครุ่นคิดว่าจะให้สามคนนี้อยู่ทนุบำรุงศาสนาที่นี่ จึงได้ส่งทหารม้าที่เหลือจำนวนเก้าพันเก้าร้อยเก้าสิบเจ็ดนายกลับบ้านบนท้องฟ้าพร้อมด้วยม้าของตน เช้าวันรุ่งขึ้นเหล่าทหารม้าได้ตื่นขึ้นพบว่าตนเองกลับมาอยู่ที่บ้านราวกับความฝัน ส่วนทหารม้าสามคนที่ขัดคำสั่งเจ้านายก็ได้กระจายไปอยู่ตามสถานที่ต่างๆ คนแรกอยู่ที่หมู่บ้านสะยาน คนที่สองอยู่ที่หมู่บ้านกูนแห่ คนที่สามอยู่ที่หมู่บ้านตั๊ดมีงต่า ส่วนม้าสามตัวได้กลายเป็นหินอยู่ที่เขาล่วยส่าย ชาวปะหล่องเชื่อว่าเป็นเพราะทหารม้าสามคนได้ไปอยู่ที่หมู่บ้านนั้นๆ ทำให้ชาวบ้านที่มาจากหมู่บ้านนั้นมีความเชี่ยวชาญในการขี่ม้าเป็นอย่างมาก
เขาล่วยส่าย, สะยาน, กูนแห่, ตั๊ดมึงต่า
กษัตริย์, ทหารม้า
ต่องโยพะยา, เขาล่วยส่าย
MM
MM
TEXT
TEXT
นิทานอธิบายเหตุ