MM0027
လူထုဦးလှ
นานมาแล้ว มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง อาศัยอยู่ในหมู่บ้านในหุบเขา ชื่อแส่โตงส่าน สามีชื่อ กู่นตะเข่ ภรรยาชื่อ หม่าตะเข ทั้งคู่มีลูกสาวชื่อ อี่เอ่ง แปลว่าผู้มีอายุยืน ในทุกๆวัน กู่นตะเข่และหม่าตะเข่จะสั่งสอนลูกให้อยู่ ให้เป็นคนดี และเป็นคนรู้จักความ สามารถทำทุกสิ่งทุกอย่างได้ด้วยตนเอง วันหนึ่งพวกเขาก็ได้สอนลูกสาวว่า ให้กินด้วยปัญญา อยู่ด้วยปัญญา หรือไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามให้อยู่กับปัญญา(ความรู้) เสมอ แล้วจะมีความสุข พวกเขาได้สอนลูกสาวเช่นนี้เงียบๆบ้าง ต่อหน้าคนอื่นบ้าง เมื่อถึงช่วงเวลาที่ต้องไปทำนา ด้วยความที่บ้านกับนาไกลกัน กู่นตะเข่และหม่าตะเข่จึงพักอาศัยอยู่ที่กะท่อมปลายนา ทิ้งให้ลูกสาวอยู่บ้านเพียงลำพัง อี่เอ่งด้วยความกลัวฟืนไฟไหม้ก็ได้ออกมาระวังภัยอยู่นอกบ้าน ทันใดนั้น “ปัญญา”เด็กหนุ่มที่ได้แอบชอบอี่เอ่งก็ได้โอกาส เขาได้ใช้คำพูดของพ่อแม่ของอี่เอ่งที่สั่งสอน หลอกล่อว่า พ่อแม่ของเธอสั่งสอนให้ไม่ว่าจะทำอะไรก็ให้ทำกับปัญญาไม่ใช่หรอ (คำว่าด้วยและกับในภาษาพม่าคือคำเดียวกัน) อี่เอ่งก็ได้ประหลาดใจและครุ่นคริดอยู่พักนึง จึงได้ถามกลับไปว่าเขาคือปัญญา(ความรู้) เหรอ ปัญญาจึงตอบว่าในหมู่บ้านนี้เขาคนเดียวที่ชื่อปัญญา พ่อแม่ของอี่เอ่ง สอนให้อยู่กับเขา อี่เอ่งได้ยินเช่นนั้นก็ไม่ได้คิดอะไร ตกลงปลงใจอยู่กินกันปัญญา และได้แจ้งพ่อแม่ว่าเขาได้ทุกทำอย่างกับปัญญา พ่อแม่เมื่อทราบข่าวก็วางใจว่าลูกสาวดำเนินชีวิติด้วยสติปัญญา เมื่อทั้งคู่ทำนาเสร็จกลับมาถึงบ้านก็พบว่าลุกสาวไม่ได้ดำเนินชีวิตด้วยปัญญา แต่อาศัยอยู่กับชายที่ชื่อปัญญา ก็ทราบทันทีว่านายปัญญาเป็นคนโกหก ได้ยินคำที่พวกเขาสั่งสอนลูกสาวแล้วนำมาล่อลวงอี่เอ่ง จึงคิดได้ว่าขณะสอนลูกควรสอนเงียบๆไม่ควรให้ผู้อื่นได้ยิน พวกเขาได้สำนึกถึงความผิดนั้นและให้อี่เอ่งกับปัญญาแต่งงานอยู่กินกัน แยกบ้านแยกเรือนและเรียกลูกสาวว่า อี่หม่าย (แปลว่า ผู้หญิงสติไม่ดี)
ปัญญา, การล่อลวง
กู่นตะเข่ , หม่าตะเข, อี่เอ่ง, อี่หม่าย, ปัญญา
คำสั่งสอนสู่ลูกต้องทั้งใช้คำสอนที่รอบคอบ ไม่ให้เกิดความสับสน หรือถูกล่อลวง, เวลาสอนลูก อย่าให้คนอื่นล่วงรู้ เพราะอาจนำมาล่อลวงได้
แส่โตงส่าน
MM
MM
TEXT
TEXT
นิทานอื่นๆ