• รหัส :

• MM0033

• ผู้แต่ง :

• လူထုဦးလှ

เรื่องย่อ :

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในวันที่ดอกงิ้วบาน เหล่านกเอี้ยงก็ได้มาที่รุมต้นงิ้วเพื่อกินฝักและดอก ร้องส่งเสียงอื้อึง มีช้างตัวหนึ่งได้เข้ามาใกล้ที่ต้นงิ้ว พร้อมกับได้ท้าเสือว่าหากเสียงร้องของใครทำให้เหล่านกเอี้ยงหยุดร้องได้จะเป็นผู้ชนะ ผู้แพ้จะถูกกิน ช้างได้เริ่มส่งเสียงร้องก่อนสามครั้งจนหมดแรง แต่เหล่านกเอี้ยงก็ยังคงส่งเสียงร้องอยู่ เมื่อถึงคราวเสือ เสือได้ส่งเสียงคำรามสามครั้ง ทำให้ทั้งป่าเงียบสงัดรวมถึงเสียงของนกเอี้ยงด้วย เมื่อช้างเห็นดังนั้นก็ได้ยอมรับความพ่ายแพ้และร้องไห้ด้วยความเศร้าเสียใจ แต่ช้างได้ขอเวลากับเสือเป็นเวลาเจ็ดวันเพื่อกลับไปร่ำลาเมียและลูก เสือก็ตอบตกลงและนัดสถานที่กับช้าง เมื่อครบเจ็ดวันตามกำหนดช้างก้ได้เดินทางไปยังจุดนัดหมายด้วยหน้าตาที่เศร้าสร้อย ในระหว่างทางได้พบกับกระต่ายตัวหนึ่ง กระต่ายได้ถามว่าทำไมช้างถึงได้หน้าตาเศร้าสร้อยแบบนั้น ช้างจึงได้เล่าเรื่องที่ตัวเองแพ้การปะลองต่อเสือและจะต้องไปให้เสือกินเป็นอาหารในวันนี้ กระต่ายได้ฟังเช่นนั้นแล้วจึงเสนอความช่วยเหลือแก่ช้าง โดยได้ทาผงที่ตนเองกินเป็นอาหารลงให้ทั้วตัวช้าง และบอกกับช้างว่าตนจะท้าปะลองกำลังกับเสือ ว่าถ้าใครสามารถดันช้างให้ขยับได้จะเป็นผู้ชนะและได้กินอีกฝ่ายเป็นอาหาร โดยกระต่ายได้ซักซ้อมกับช้างว่า เมื่อเสือดันตัวเขาให้อยู่นึ่ง แต่เมื่อกระต่ายดันตัวเขาให้กลิ้งนอนลงกับพื้นเมื่อถึงที่นัดหมายกระต่ายได้ทำการท้าปะลองกำลังกับเสือ โดยเสือเห็นว่ากระต่ายมีตัวเล็กนิดเดียว ก็โกรธโมโหและรับคำท้าของกระต่าย เสือเป็นฝ่ายเริ่มดันตัวช้างก่อน แต่ช้างก็ได้ทำตามที่วางแผนกับกระต่ายไว้โดยไม่ขยับร่างกายของตน เมื่อถึงคราวของกระต่ายทันที่ที่มือของกระต่ายสัมผัสที่ตัวช้าง ช้างก็ได้กลิ้งนอนลงกับพื้น และกระต่ายก็ได้กระโดดขึ้นยังตัวช้างและกินอาหารของตนที่ทาไว้รอบๆตัวช้างฝ่ายเสือเมื่อเห็นดังนั้นก็ตกใจ คิดว่ากระต่ายกินเนื้อช้าง จึงวิ่งหนีเข้าป่าไป ช้างจึงรอดมีชีวิตอยู่อย่างเป็นสุข ทั้งสามได้ล้อมวงและได้ผลัดกันต่ยมหาโวแต่กลับไม่โดนหรือจับตัวเขาไม่ได้แม้แต่นิดเดียว ตะลุมบอนกันสักพัก ทั้งหมดก็เหนื่อยและได้หยุดพัก มหาโวจึงเอาน้ำชามาให้ทั้งสามดื่มพลางยิ้มแล้วพูดว่าพวกเขาชนะแล้ว อยากได้อะไรให้ขอ ทั้งๆที่เด็กหนุ่มทั้งสามคนยังเหนื่อยอยู่ ทั้งหมดก็ได้ปะลองการต่อสู้กันอีกป็นครั้งที่สองเพราะทั้งสามเห็นมหาโวยดูเหมือนยังไม่เหนื่อย และครั้งที่สาม หลังจากพักเหนื่อยแล้วก็เริ่มสู้กันอีกครั้ง ทั้งสามไม่ว่าจะทำอย่างไรก็ไม่สามารถต่อยโดนตัวมหาโวได้สักครั้ง มหาโวจึงได้ถามทั้งสามว่าพวกเขาแปลกใจที่เขาไม่เหนื่อยใช่หรือไม่ พร้อมทั้งเล่าว่าตัวเขาเองชาติที่แล้วเป็นครูสอนการต่อสู้ เมื่อตายไปแล้วก็คอยชวนผู้ที่หลงทางมาประลองการต่อสู้ พร้อมทั้งท้าทายให้เอาชนะเขาให้ได้ จนเมื่อปะลองรั้งที่สี่เสร็จแล้ว ในขณะหยุกพักอารีได้คิดหาทางที่จะเอาชนะมหาโวให้ได้ แล้วเขาก็นึกได้ว่า ตาเคยสอนว่าถ้าเจอผีให้พยายามเอาหมวกสีแดงของเขามาให้ได้ อารีจึงได้ทำท่าทางหลอกล่อ และแย่งเอาหมวกสีแดงของมหาโวมาอยู่ในมือ ทันใดนั้นร่างกายของมหาโวก็หดเล็กลง และได้ร้องขอหมวกของเขาคืน อารีจึงได้ให้มหาโวพาพวกตนไปส่งที่บ้าน และได้ขอทองคนละหนึ่งฝักมะขามแก่พวกเขาทั้งสามคน เมื่อถึงหมู่บ้านอารก็ไดเบอกมหาโวว่าเขาได้หมวกของมหาโวมาแล้ว เมื่อเขาอยากได้อะไรตอนไหนก็ย่อมได้ เมื่ออารีได้ครอบครองหมวกผีธุรกิจของเขาก็ได้เจริญเติบโต และตัวเขาเองก็ได้มีวิชาหายตัวได้ ชาวปะหล่องจึงสอนกันว่าเมื่อเจอผีห้ามไปปะลอง แต่ให้เอาหมวกของผีมาให้ได้

• คำสำคัญ :

• การท้าประลอง,เสือ,ช้าง,กระต่าย,นกเอี้ยง

• ตัวละคร :

• เสือ,ช้าง,กระต่าย,นกเอี้ยง

• คำสอนในนิทาน :

• วิธีการเอาตัวรอด

• กลุ่มชาติพันธุ์ :

• ปะหล่อง

• อนุภาค :
  • พฤติกรรม :ท้าปะลองกำลัง
  • เรื่องราว :ท้าปะลองกำลัง,การขอความช่วยเหลือ
  • วัตถุ :

• สถานที่ :

• ความสัมพันธ์ :
  • เวอร์ชั่น :
  • รวมนิทานหลายเรื่อง :
  • ถูกรวมไว้ในหนังสือเล่มอื่น :ပလောင်ပုံပြင်များ ဒုတိယတွဲ
  • เนื้อหาเหมือนกับนิทาน :
  • เนื้อหาเหมือนกันนิทาน(เรื่องเดียวกัน) แต่อยู่ในรูปแบบอื่น :
  • นิทานที่มีเนื้อหาสัมพันธ์กับนิทานเรื่องอื่น :

• ประเทศ :

• MM

• ภาษา :

• MM

• ประเภทเนื้อหา :

• TEXT

• ประเภท :

• TEXT

• ปีที่เผยแพร่ :

• ลิขสิทธิ์ :

• ประเภทนิทาน :

• นิทานสัตว์