MM0037
လူထုဦးလှ
นานมาแล้ว ณ เมืองหนึ่ง มีพี่น้องกำพร้าอยู่คู่หนึ่ง พี่ชายอายุสิบปี ส่วนน้องชายอายุเจ็ดปี เมื่อถึงวัยที่ต้องอยู่ต้องกินก็เที่ยวขออาหารไปตามบ้านเรือนในหมู่บ้านต่างๆ เมื่อถึงหมู่บ้านหนึ่งในเวลาพบค่ำ จึงได้ไปนอนพักที่ศาลากลางหมู่บ้าน ในคืนหนึ่ง ผู้เป็นน้องชายได้ตื่นขึ้นมาร้องไห้กลางดึก ผู้เป็นพี่ได้กล่อมให้นอนด้วยวิธีการต่างๆแต่ก็ยังไม่หยุดร้อง จนพี่ชายได้พูดขึ้นว่าวันรุ่งขึ้นจะไปจับช้างเจ็ดหัวเจ็ดหางมาให้ น้องชายจึงหยุดร้อง ตาแก่ยายแก่ซึ่งนอนอยู่ในบ้านที่อยู่ข้างๆศาลาได้ยินคำพูดของเด็กน้อย ก็พาลทึกทักว่าจะมีเรื่องเกี่ยวกับบ้านเมืองเกิดขึ้นจึงนำเรื่องดังกล่าวไปทูลแก่กษัตริย์ ผู้เป็นกษัตริย์เมื่อได้ยินเช่นนั้นแล้วก็เกิดความโลภอยากได้ช้างเจ็ดหัวเจ็ดหาง จึงได้สั่งให้ทหารไปตามเด็กมาเข้าเฝ้าและให้ผู้เป็นพี่ชายไปออกตามหาช้างเจ็ดหัวเจ็ดหามาให้ตน โดยให้ทิ้งน้องชายไว้ที่พระราชวังโดยกษัตริย์สัญญาว่าจะดูแลป็นอย่างดี ผู้เป็นพี่ชายได้เดินทางออกไปตามหาช้างตามคำสั่งของกษัตริย์ เวลาผ่านไปแรมเดือนเขาได้เดินทางไปถึงป่าทึบแห่งหนึ่งที่เป็นที่อาศัยของกระทิงและได้พบกับพญากระทิง จึงได้ถามว่าเคยพบเห็นช้างเจ็ดหัวเจ็ดหางหรือไม่ พญากระทิงไม่เคยพบและไม่เคยไม่เคยยิน ซ้ำยังบอกว่ากษัตริย์ของเด็กน้อยนั้นส่งเขามาตาย และให้บอกทางเพื่อไปทำลายกษัตริย์ เด็กน้อยห้ามปราบและขอเดินทางต่อ เมื่อเดินทางต่อไปอีกแรมเดือนเขาได้เดินทางไปถึงป่าอีกแห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่อยู่ของงูและได้พบกับพญางู จึงได้ถามว่าเคยพบเห็นช้างเจ็ดหัวเจ็ดหางหรือไม่ พญางูไม่เคยพบและไม่เคยไม่เคยยิน ซ้ำยังบอกว่ากษัตริย์ของเด็กน้อยนั้นส่งเขามาตาย จึงเด็กน้อยบอกทางเพื่อไปเผากษัตริย์คนนั้น เด็กน้อยห้ามปราบและขอเดินทางต่อ เวลาผ่านไปอีกหลายเดือน เด็กน้อยได้เดินทางไปพบกับอาศรมของฤๅษีที่กลางป่า จึงได้ถามว่าเคยพบเห็นช้างเจ็ดหัวเจ็ดหางหรือไม่ ฤๅษีที่ตอบว่าเขาอยู่มาสองร้อยปีไม่เคยพบและไม่เคยไม่เคยยิน จึงแนะนำให้เดินทางไปยังภูเขาทางทิศตะวันออก ซึ่งมีอาจารย์ของเขาอายุห้าร้อยปีอาศัยอยู่ เด็กน้อยจึงได้เดินทางไปตามที่บอก เด็กน้อยได้เดินทางไปตามคำแนะนำและได้พบกับฤๅษีอายุห้าร้อยปี แต่เมื่อถามหาช้างเจ็ดหัวเจ็ดหาง ก็ยังไม่ได้คำตอบ จึงแนะนำให้เดินทางไปถามอาจารย์ของเขาอายุหนึ่งพันปี แต่เขาก็ไม่สามารถตอบคำถามเด็กน้อยได้ จึงได้ให้ยาวิเศษสามเม็ดเพื่อให้ปลอดภัยจากภัยอันตรายทั้งปวง เด็กชายได้เดินทางจากเมืองมาเป็นวลาเจ็ดปีแล้ว เวลานี้เขาได้กลายเป็นเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มได้ลาฤๅษีและออกเดินทางมาถึงเมืองยักษ์ ทหารยักษ์พยายามจะจับเขากินเป็นอาหารแต่ก็ไม่สามารถทำได้เนื่องจากอิทธิฤทธิ์จากยาวิเศษที่ฤๅษีให้กิน ทหารยักษ์จึงได้ส่งตัวชายหนุ่มให้พญายักษ์ พญายักษ์ได้ฟังเรื่องราวก็รู้สึกชื่นชอบในความกล้าหาญและความเพียรของเด็กหนุ่ม จึงให้แต่งงานกับลูกสาวและแต่งตั้งให้เป็นอุปราชเมืองยักษ์ แต่เขาก็ยังไม่ลดความพยายามที่จะตามหาช้างเจ็ดหัวเจ็ดหาง วันหนึ่งเขาได้พบกับยักษ์แก่ตนนึ่ง ยักษ์แก่เคยได้ยินว่ามีอยู่จริงและได้แนะนำเส้นทางที่จะไปจับช้าง เด็กหนุ่มพร้อมเหล่าทหารยักษ์ก็ได้เดินทางไปจับช้างมา จึงได้ทูลขอกษัตริย์ยักษ์กลับเมืองเพื่อทำตามสัญญาพร้อมเหล่าทหารยักษ์มากมาย ระหว่างทางเขาได้พบกับพญางูและพญากระทิงทั้งสองได้ให้กองทัพงูและกองทัพกระทิงติดทัพไปด้วย เมื่อถึงเมือง กษัตริย์ได้รู้ว่าตัวเองทำผิดจึงได้ออกมาต้อนรับเด็กหนุ่ม เด็กหนุ่มไม่ได้กล่าวโทษอะไร แต่ได้ขอตัวน้องชายกลับเมืองยักษ์ เมื่อกษัตริย์ยักษ์ตายแล้วก็ได้ยกเมืองยักษ์ให้เด็กหนุ่มปกครอง แล้วทั้งคู่ก็ได้ใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองยักษ์ตลอดชีวิตของพวกเขา
ความเพียร, ยักษ์, พญาช้าง, พญางู
กษัตริย์,พญากระทิง,พยญางู,ฤาษี,อุปราช
ความเพียร
พระราชวัง,เมือง
MM
MM
TEXT
TEXT
นิทานอื่นๆ