• รหัส :

• MM0039

• ผู้แต่ง :

• လူထုဦးလှ

เรื่องย่อ :

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ที่ภูเขาทางตอนเหนือของรัฐฉานติดกับชายแดนว้า ด้วยธรรมชาติของพื้นที่นั้นที่เป็นชายเขา จึงมักมีสัตว์ป่าอาศัยอยู่มากมาย มีตาแก่กับยาแก่คู่หนึ่งมีอาชีพทำไร่อยู่ในหมู่บ้าน ด้วยความที่ดินไม่ดีผลผลิตไม่เยอะจึงทำให้ทั้งคู่ฐานะไม่ดีนัก เมื่อถึงฤดูเก็บเกี่ยว ตาแก่ได้ล้อมรั้วไม้ไผ่ในที่ไร่ของตนเพื่อไม่ให้สัตว์ป่าต่างๆลงมากินผลผลิตได้ และได้ออกมานอนเฝ้าไร่เฝ้าสวนอยู่ที่กระท่อม พร้อมกับเตรียมลูกดอกลูกธนูที่ทาด้วยยาพิษเพื่อเอาไว้ยิงสัตว์ป่าที่จะเข้ามาให้ไร่ของตน คืนหนึ่งในขณะที่ชายแก่ออกมาเฝ้าไร่นั้น ได้มีฝนฟ้าคะนองอย่างหนัก ต้นไม้หักโค่น เหล่าสัตว์ป่าพากันแตกตื่นและวิ่งหนีออกมาจากป่าลงมาที่ไล่ของชายแก่ ชายแก่ก็ได้เอาลูกดอกอาบยาพิษที่เตรียมไว้ยิงสัตว์ป่าเหล่านั้นบ้างก็ตายไปหลายตัว บ้างก็วิ่งหนีไป ฝ่ายยายแก่เมื่อเห็นฝนฟ้าคะนองอย่างหนักก็เกิดเป็นห่วงสามีที่รักของตน กลัวจะได้รับอันตรายจากสัตว์ป่าที่แตกตื่นออกมา จึงสวมงอบเดินทางฝ่าลมฝนออกจากบ้านโดยไม่เกรงกลัวภัยอันตรายใดๆ ไปยังไร่ที่ตาแก่อยู่ ด้วยความรักความห่วงหาอาทรชายแก่ ยายแก่ก็เดินทางมาถึงที่ไร่ของตน และได้เปิดประตูรั้วไม้ไผ่ ด้วยความมืดตาแก่ที่แอบอยู่ไม่ไกลก็คิดว่าภรรยาของตนเป็นวัวป่า จึงได้ยิงลูกดอกอาบยาพิษไปโดนยายแก่ ยายแก่ร้องด้วยความเจ็บปวดและล้มลงในความมืด ตาแก่จึงทราบทันทีว่าเป็นภรรยาของตนไม่ใช่วัวป่า ตาแก่พยายามจะเข้าไปช่วยพยุงยายแก่ด้วยความเสียอกเสียใจ แต่ยายแก่ก็ได้ปฎิเสธพร้อมต่อว่าตาแก่ด้วยความน้อยอกน้อยใจ ว่าตนอุตส่าห์เป็นห่วงจึงออกจากบ้านมาโดยไม่กลัวอันตรายใดๆ และต่อว่าชายแก่ว่าเป็นคนไม่มีสัจจะ พูดจบยายแก่ก็ได้สิ้นใจลง ตาแก่ก็ได้ร้องไห้ด้วยความเสียใจว่าภรรยานั้นเข้าใจตนผิด จนกระทั่งฟ้าสว่างเมื่อตาแก่พอมีแรงจึงได้นำฟืนที่เก็บไว้ในกระท่อม และนำร่างยายแก่วางบนฟืนแล้วจุดไฟเผาศพ ในขณะที่ไฟกำลังลุกอยู่นั้น ชายแก่ก็ได้คิดถึงภาพในอดีตที่เคยมีร่วมกับภรรยา และคิดว่าไม่มีประโยชน์หากตนจะมีชีวิตต่อไป จึงได้กระโดดลงในกองไฟตายตามภรรยาของตนไป ทั้งคู่ได้ไปเกิดเป็นนกในชาติต่อมา ด้วยความที่ยายแก่ยังไม่หายโกรธตาแก่จึงไม่ให้อยู่ในรังเดียวกัน นอนด้วยกัน นกตัวผู้ซึ่งเปรียบเป็นตาแก่จึงร้องว่า เก-โว ซึ่งในภาษาไทใหญ่ “เก” แปลว่า นึก,คิด “โว” แปลว่า วัว รวมกันแล้วแปลว่า “คิดว่าวัว” ส่วนนกตัวเมียจะร้องว่า กุ๊ด ในภาษาไทใหญ่แปลว่า คด ซึ่งตีความได้ว่าคนใจคด ชาวไทใหญ่เชื่อว่าจากตำนานนี้ทำให้นกลุมพูเขียว ตัวผู้และตัวเมียถึงแยกกันอยู่คนละรัง

• คำสำคัญ :

• เก-โว ,กุ๊ด,ภูเขา,รัฐฉาน,ลูกดอก,ยาพิษ, นกลุมพูเขียว

• ตัวละคร :

• ตายาย, นกลุมพูเขียว

• คำสอนในนิทาน :

• ความเชื่อใจ,การมีสติ

• กลุ่มชาติพันธุ์ :

• ไทใหญ่

• อนุภาค :
  • พฤติกรรม :ยิงสัตว์ป่า,เดินทางฝ่าลมฝน
  • เรื่องราว :
  • วัตถุ :ธนู,ลูกธนู

• สถานที่ :

• รัฐฉาน

• ความสัมพันธ์ :
  • เวอร์ชั่น :
  • รวมนิทานหลายเรื่อง :
  • ถูกรวมไว้ในหนังสือเล่มอื่น :ပလောင်ပုံပြင်များ ဒုတိယတွဲ
  • เนื้อหาเหมือนกับนิทาน :
  • เนื้อหาเหมือนกันนิทาน(เรื่องเดียวกัน) แต่อยู่ในรูปแบบอื่น :
  • นิทานที่มีเนื้อหาสัมพันธ์กับนิทานเรื่องอื่น :

• ประเทศ :

• MM

• ภาษา :

• MM

• ประเภทเนื้อหา :

• TEXT

• ประเภท :

• TEXT

• ปีที่เผยแพร่ :

• ลิขสิทธิ์ :

• ประเภทนิทาน :

• นิทานอธิบายเหตุ