• รหัส :

• MM0053

• ผู้แต่ง :

• လူထုဦးလှ

เรื่องย่อ :

นานมาแล้วที่เมืองมนตรีมีกษัตริย์องค์หนึ่งชื่อ “อสกวินตา” เขาเป็นคนมีจิดใจชั่วร้าย หยิ่งยโส โดยไม่ชอบให้ใครมองหน้าเขาเป็นอันขาด วันหนึ่งได้มีเสนาบดีชื่อ สุภวรชิน ได้ไปเข้าเฝ้ากษัตริย์ ในขณะที่เข้าเฝ้าอยู่นั้นก็ได้มีขบวนงานแต่งผ่านมาเขาจึงเหลือบไปมอง และเมื่อหันกลับมาก็ได้พบหน้ากษัตริย์เข้า กษัตริย์จึงลงโทษโดยการบอกว่าพรุ่งนี้เช้าให้นำร่างกายครึ่งซีก มือหนึ่งข้างและดวงตาหนึ่งข้างมาถวาย สุภวรชินได้ทำหน้าตาเศร้าสร้อยเดินทางกลับมาถึงบ้านของตน ลูกสาวของเขาจึงได้ถามว่ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น สุภวรชินก็ได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ลูกสาวฟัง ลูกสาวของสุภวรชิน ชื่อนางสุนันตรีผู้ได้สำเร็จวิชาจากฤๅษีทั้งเก้า ก็ได้ปลอบพ่อว่ากษัตริย์พูดเป็นปริศนาเนื่องจากต้องการขอตนไปเป็นมเหสีเท่านั้น ไม่ได้จะเอาชีวิตของพ่อจริงๆ เช้าวันรุ่งขึ้นสุภวรชินจึงได้พาลูกสาวไปถวายตัวและกษัตริย์ก็ได้เอ่ยคำชมแก่เขาว่าเป็นคนฉลาดหลักแหลม อยู่มาวันหนึ่งในขณะที่กษัตริย์ได้ประชุมกับเหล่าปุโรหิต เสนาบดีอยู่นั้น มเหสีสุนันตรีก็ได้กวาดสายตาไปมองบรรดาขุนนางเหล่านั้นและได้หันกลับมาพบกับหน้าของกษัตริย์เข้า กษัตริย์จึงโกรธพร้อมพูดว่าไม่ชอบให้ใครมองหน้า และไม่ชอบให้มเหสีของตนไปมองคนอื่น พูดแล้วก็เดินเข้าห้องไป ฝ่ายมเหสีทำตัวไม่รู้ร้อนรู้หนาวแล้วเล่านิทานเรื่องหนึ่งให้บรรดาขุนนางฟัง นิทานมีอยู่ว่ามีกษัตริย์องค์หนึ่งมีมเหสีอยู่สี่คน แต่ไม่รู้จะเลือกใครมาเป็นอัครมเหสีจึงได้ทำการทดสอบขึ้น โดยการให้มเหสีทั้งสี่ไปดูหมาที่เกิดได้ถุนวัง โดยมเหสีคนที่สี่เป็นคนช่างสังเกตสามารถบอกลักษณะของลูกหมาที่เกิดว่ามีกี่ตัว เพศอะไร ลักษณะนิสัยของแต่ละตัวเป็นอย่างไร ไม่นานกษัตริย์ก็ได้ไปรบ ระหว่างทางกลับก็ให้ชายคนนึงแกล้งนำทรัพย์สมบัติของตนมาขายให้กับมเหสีทั้งสี่คนในราคาถูก เมื่อกลับมาถึงวังบรรดามเหสีทั้งสี่คนก็ได้เอาสมบัติออกมาอวด กษัตริย์จึงได้ถามว่าผู้ที่เอาของมาขายให้เป็นใคร ก็เป็นมเหสีคนที่สี่ที่สามารถบอกลักษณะของคนที่เอาของมาขายได้อย่างครบถ้วน กษัตริย์จึงแต่งตั้งมเหสีคนนั้นเป็นอัครมเหสีเนื่องจากเป็นคนมีไหวพริบช่างสังเกต มเหสีสุนันตรีจึงกล่าวว่าเพราะเหตุนี้ ตนจึงต้องคอยมองดูเหล่าขุนนางทั้งหลายว่าใครเป็นอย่างไร ทำหน้าที่ดีหรือไม่ สมควรที่จะเลื่อนตำแหน่งหรือไม่ พูดจบแล้วก็ให้เหล่าขุนนางลองคิดดูและให้กราบทูลต่อกษัตริย์ กษัตริย์เมื่อได้ยินดังนั้นก็ได้ตรึกตรองแล้วหายโกรธ แต่ด้วยความหยิ่งกลัวเสียท่าจึงไม่ได้เดินออกมาข้างนอก

• คำสำคัญ :

• ความหยิ่ง, ทะนงตน, ความช่างสังเกต

• ตัวละคร :

• อสกวินตา, สุภวรชิน, สุนันตรี

• คำสอนในนิทาน :

• การช่างสังเกต และละเอียดรอบคอบทำให้คนเราประสบความสำเร็จ

• กลุ่มชาติพันธุ์ :

• ไทใหญ่

• อนุภาค :
  • พฤติกรรม :ความช่างสังเกต
  • เรื่องราว :
  • วัตถุ :

• สถานที่ :

• ความสัมพันธ์ :
  • เวอร์ชั่น :
  • รวมนิทานหลายเรื่อง :
  • ถูกรวมไว้ในหนังสือเล่มอื่น :ပလောင်ပုံပြင်များ တတိယတွဲ
  • เนื้อหาเหมือนกับนิทาน :
  • เนื้อหาเหมือนกันนิทาน(เรื่องเดียวกัน) แต่อยู่ในรูปแบบอื่น :
  • นิทานที่มีเนื้อหาสัมพันธ์กับนิทานเรื่องอื่น :

• ประเทศ :

• MM

• ภาษา :

• MM

• ประเภทเนื้อหา :

• TEXT

• ประเภท :

• TEXT

• ปีที่เผยแพร่ :

• ลิขสิทธิ์ :

• ประเภทนิทาน :

• นิิทานอื่นๆ