MM0057
လူထုဦးလှ
นานมาแล้วมีกษัตริย์ของหนึ่งปกครองเมืองด้วยความเป็นธรรม จนเป็นที่รู้จักกันในโลกของคนละสัตว์ของความเป็นธรรมนี้ กษัตริย์มีลูกชายสองคน เพื่อให้ลูกๆทั้งสองได้เรียนรู้วิชาทั้ง 18 ทิศก็ได้จ้างบรรดาอาจารย์มาสอนที่วัง วันหนึ่งก็ได้มีนกกะเรียนผู้เมียคู่หนึ่งบินผ่านวังไป เจ้าชายจึงถามอาจารย์ว่าระหว่างนกกับบิดาของตนใครประเสริฐกว่ากัน อาจารย์ก็ได้ตอบว่านกกระเรียนเป็นสัตว์ที่มีความหยิ่งยโส เปรียบเทียบกับกษัตริย์ไม่ได้ ได้ยินคำตอบดังนั้น เจ้าชายทั้งสองก็ได้นำธนูมายิงนกกระเรียนตัวเมียตกลงมาตายในวันต่อมา นกกระเรียนตัวผู้ที่รู้อยู่แล้วว่ากษัตริย์มีความยุติธรรมแก่ทุกสิ่งมีชีวิตก็ได้ไปฟ้องกษัตริย์ กษัตริย์จึงได้สั่งให้ขุนนางไปหาคำตอบ ก็ทราบว่าลูกชายทั้งสองของตนเป็นผู้ยิงนกกระเรียนตัวเมียตาย ด้วยความยึดถือในความยุติธรรมจึงสั่งให้ประหารลูกชายทั้งสอง ฝ่ายมเหสีผู้เป็นแม่เมื่อได้รู้ข่าวก็เศร้าโศกเสียใจ คิดหาทางจะช่วยให้ลูกมีชีวิตอยู่ จึงได้ติดสินบนราชมัลที่ลานประหารด้วยทรัพย์สมบัติมากมาย ได้ในราชมัลฟันหัวสุนัขทำทีนำเลือดที่เปื้อนดาบไปเป็นหลักฐานต่อกษัตริย์ว่าได้ประหารเจ้าชายแล้ว มเหสีก็ได้ร่ำลาสั่งให้เจ้าชายเดินทางไปที่เมืองอื่นเพื่อให้พ้นอำนาจการปกครองของบิดาตน เจ้าชายทั้งสองก็ได้เดินทางไปยังต่างเมือง และหยุดพักที่ใต้ต้นไทรต้นหนึ่ง แล้วทั้งคู่ก็ได้เห็นนกยูงและฆ่าเพื่อเป็นอาหาร ไม่นานก็ได้มีคนมาตามหานกยูงนั้น พร้อมทั้งบอกว่านกยูงตัวนั้นไม่ใช่นกยูงธรรมดาแต่เป็นนกยูงที่กษัตริย์ที่หลุดออกมา ใครได้กินเนื้อเมื่อหัวเราะจะมีลุกปัดหินมีค่าออกมา เมื่อร้องไห้จะมีไข่มุกออกมา ทั้งสองก็ได้แกล้งทำเป็นไม่เห็นนกยูงตัวนั้น และเมื่อพวกคนที่ตามหานกยูงผ่านไปแล้วก็ได้เอานกยูงที่ซ่อนไว้ออกมากิน โดยผู้พี่ได้กินที่ส่วนหัว ส่วนน้องกินเนื้อนกยูง ทันใดนั้นเมื่อผู้เป็นน้องหัวเราะก็มีลูกปัดอัญมนีมีค่าร่วงลงมาจากปากมากมาย ทั้งคู่จึงได้นำลูกปัดมีค่าเหล่านั้นไปขายเพื่อซื้ออาหารกิน ผู้ที่รับซื้อลูกปัดไปก็ได้ไปขายลูกปัดต่อให้เศรษฐีพร้อมทั้งบอกว่ามีคนเอามาขายแลกกับอาหารเล็กน้อย ด้วยความโลภเศรษฐีจึงสั่งให้ชายคนนั้นไปตามตัวเจ้าชายผู้น้องมาพบ เมื่อถึงบ้านเศรษฐีก็ได้ถามเจ้าชายผู้น้องว่าไปเอาลูกปัดอัญมณีมาจากไหน เจ้าชายก็ตอบว่าเมื่อตนยิ้มจะมีลุกปัดออกมา ด้วยความโลภที่มากขึ้นเศรษฐีก็ได้สั่งให้ลุกน้องจับตัวเจ้าชายไว้แล้วบอกให้ยิ้ม ด้วยความกลัวเจ้าชายก็ได้ร้องไห้ออกมาเป็นไข่มุก เศรษฐีจึงตัดสินใจขังเจ้าชายไว้ เมื่อเขาอยากได้ลูกปัดอัญมณีก็ทำให้เจ้าชายหัวเราะ เมื่ออยากได้ไข่มุกก็ทุบตีให้เจ้าชายร้องไห้มาเป็นไข่มุก ฝ่ายเจ้าชายผู้พี่เห็นน้องชายหายไปหลายวัน จึงออกตามหาและเผลอหลับที่ใต้ต้นไทรใหญ่ เมื่อตื่นมาพบว่ามีเหล่าขุนนางมากราบทูลขอให้ไปเป็นกษัตริย์เนื่องจากกษัตริย์เมืองนี้ได้สวรรคตไปนานแล้ว จึงเสี่ยงด้วยรถรางและรถรางก็มาหยุดที่เจ้าชาย เจ้าชายก็ตอบตกลง ฝ่ายเศรษฐีก็ได้ทรมานเจ้าชายองค์น้องจนได้ชื่อเสียงเงินทองมากมาย จึงตัดสินใจจะถวายคนวิเศษผู้นี้ให้กษัตริย์ เมื่อถึงวังกษัตริย์ก็ได้พบกับน้องชายของตนและได้รู้เรื่องราวที่เศรษฐีทรมานน้องของตน ตอนแรกเขาโกรธและกะจะฆ่าเศรษฐีให้ตาย แต่ได้นึกถึงความยุติธรรมของผู้เป็นพ่อว่าอย่างน้อยเศรษฐีก็เป็นผู้ที่พาน้องชายตนมาให้ จึงตบรางวัลให้นามว่าเศรษฐีผู้ร่ำรวย ไม่นานเมื่อกษัตริย์ผู้เป็นพ่อสวรรคตก็ได้ให้น้องชายผู้น้องไปครองเมืองแทน และทั้งสองก็ปกครองเมืองคู่กันเรื่อยมา
ความยุติธรรม
นกกระเรียน, เจ้าชาย
ความยุติธรรม
MM
MM
TEXT
TEXT