TH0020
ขุนหลวงวิลังคะมีจิตปฏิพัทธ์ต่อพระนางจามเทวี (ผู้ครองเมืองหริภุญชัย) และต้องการได้พระนางมาเป็นมเหสี แต่พระนางจามเทวีไม่ต้องการเป็นมเหสีของขุนหลวงวิลังคะ จึงออกอุบายให้ขุนหลวงวิลังคะพุ่งเสน่าจากดอยสุเทพให้มาถึงเมืองหริภุญชัยจึงจะตกลงยอมเป็นมเหสี ซึ่งการโยนเสน่าครั้งแรก ขุนหลวงวิลังคะสามารถพุ่งมาได้ถึงชานเมืองหริภุญไชย (ปัจจุบันคือ หนองเสน่า) พระนางจามเทวีจึงออกอุบายโดยการเย็บพระมาลา (หมวก) ซึ่งซ่อนผ้าซิ่นลงอาถรรพณ์ไว้ พร้อมกับเย็บชุดหมากพลูไปเป็นเครื่องบรรณาการและถวายกำลังใจให้กับขุนหลวงวิลังคะ ทำให้ขุนหลวงวิลังคะหลงกลและสวมหมวกทำให้คาถาอาคมของขุนหลวงวิลังคะเสื่อม และไม่สามารถพุ่งเสน่ามาจนถึงหริภุญชัยได้ เมื่อขุนหลวงวิลังคะทราบความจริงจึงโกรธและยกทัพบุกมาหมายจะพิชิตเมืองหริภุญชัย แต่สุดท้ายกลับแพ้สงครามและกินยาฆ่าตัวตายเพื่อหนีความอับอาย
สุเทวฤาษี, สุกกะตันตะฤาษี, ขุนหลวงวิลังคะ, พระนางจามทีวี เจ้าชายราม, เจ้ามหันตยศ, เจ้าอนันตยศ
หริภุญชัยนคร, ระมิงคนคร, ดอยสุเทพ
TH
TH
TEXT
TEXT
ตำนานพื้้นถิ่น,นิทานปรัมปรา